اشکال نداره که نمی تونی صحبت کنی. قرار نیست که همه شبیه به هم باشند و در کارهای کوچک و بزرگ زندگیشان، از هم دیگر تقلید کنند. مثلا من عصبانی می شوم از این که حرفایی رو که می خواهم بزنم رو زیر پای زمان له کنم. حرف هایی که اهمیتشون به شنیده شدن در همان لحظه است؛ نه دو ساعت بعد؛ نه فردای اون روز. فقط همان لحظه که در تو شکل گرفته و باید درست مثل انرژی منتشر بشه؛ وگرنه تبدیل به یک نقطه ی سیاه سوخته شده توی ذهنت می شود.
همیشه کابوس ثابت زندگیم این بوده که هر چه که داد می زنم؛ صدایی از حنجره ام بیرون نیاید. مطمئنم که کابوس ها، واقعی اند.
کابوس ,همان لحظه منبع
درباره این سایت